9 Şubat 2011 Çarşamba

Forgotten Hopes

Unutabilirim!
Yaşananlar o kadar da saçma gelmiyor aslında. Sevmiştim... Aslında sevebileceğimi düşünmüştüm.
Güvenmek o kadar zor mu diyorum bazen. Zor değil belki ama zorlaştıran benim. Her şeyi karıştıran ise o! Bilmiyorum... Bilmediğim çok şey var aslında Cevapları ise aramıyorum. Sorularım hep kafamda.Neden ben? Beni seviyor mudur? Onu ne zaman göreceğim? Ben ne olacağım?
Aşk soruların yanıtını bulma süreci belki... Yaşadıkça aydınlanıyorsun, aşık oldukça bağlanmamayı öğreniyorsun.
Kalbinse uslanmayan bir çocuk gibi aslında. Ne yaşarsan yaşa, neler çekersen çek yaşamak istiyor yeniden. Aslında en çok acıyan o. En çok çeken de. Ama istiyor gene de. Sevmeyi, sevilmeyi. Kim istemez ki?
Belki de ben... Korkağın tekiyim, kabul. O kadar insan yaşarken hayatını ben  izliyorum, okuyorum, duyuyorum, yazıyorum...
Sabır.Sadece sabır...
Zaman her şeyin çözümü aslında. Bize neler getireceğini bilmiyoruz. Fazlasıyla şaşırtıcı aslında. Tesadüfler mi yazgılar mı bilinmez...
Titriyorum... Heyecan basıyor birden, elimi kalbime götürdüğümde şiddeti hissediyorum. Kızarıyorum, nefes alamıyorum bazen. Nedenini bilmiyorum. Ama çok oluyor bu, bu aralar bana. Acımdan mı böyle yapıyorum yosa bu bi tür unutuş biçimi mi? Bilemedim...
Aklımda birçok soru var aslında. Bunlardan biri de; "Neden birini sevmeye ve bu kadar bağlanmışken onu unutmaya meyilli oluruz?"
Biz, belki de ben acı çekmeye bayılıyoruz bence. Tüm mutluluklarımıza inat...

2 yorum:

  1. http://mukemmelsizlikabidesi.blogspot.com/ adlı bir blog açtım göz atmak istersen:)

    YanıtlaSil