Bazen,
Gözyaşları damlıyor gözlerimden. Sonra daha da şiddetleniyor bu. Hıçkırıyorum. "Ben duyan kimse yok."
Tadı tuzlu bilir misin gözyaşlarının. Yanaklarında kurudukça gerilir suratın. Kırışırsın, kalbini acıtır. Gözlerin kızarır. Üşürsün sonra. Yalnızlığın hiç beklemediği bir zamanda, çıkagelir karşına. Bir şey diyemezsin.
Huzuru aradın mı hiç sonbaharda? Renklerini gördün mü? Hissettin mi rüzgarı hiç suratında? Ya da aradın mı sevgiyi hiç dökülen yapraklarda? Derdini anlattın mı çıplak kalmış ağaçlara?
Hepsi yalnız. Hepsi ağlar. Hepsi anlar seni.
Bir şeyi yok istersin ya hani. Bir kimseyi hayatına istersin. Hayaller kurarsın ikiniz adına. Okşar saçlarını o, öpersin ellerinden ve konuşursunuz saatlerce. Seninle konuşmak çok güzeldi, zamanın su gibi aktığını hissettirirdin bana.
Hissin yanında hayaller de var oysa. Ben hep hayallerde yaşadım. Sen gerçektin. Ve yüzüme bile bakmadın. Sanki hiç yokmuşum gibi...
"Ben hep hayallerde yaşadım."
Sense hep uzaktakini sevdin.
"Ben hep hayallerde yaşadım."
Sense sadece onu sevdin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder